Jeka in rouw na overlijden William bij ongeval Tramsingel
Door: Sanne Brusselaars AlgemeenBREDA - William Hermes, speler van JEKA 9, is na een noodlottig ongeval op 26-jarige leeftijd overleden. “William, de verbindende kracht en stille leider, was niet alleen een voetballer van buitengewone klasse, maar vooral een dierbare vriend die we nooit zullen vergeten.”
Op dinsdag 23 januari ontving RKVV JEKA het droevige bericht van het overlijden van William Hermes als gevolg van een noodlottig ongeval. Iris Wijdeven, senioren coördinator van RKVV JEKA, deelt het onderstaande bericht:
William begon met voetballen bij de club Advendo en kwam in augustus 2012 naar JEKA. Hij speelde een aantal jaren in de hoogste jeugd-selectieteams. Na wederom een periode bij Advendo keerde hij terug bij JEKA om aan te sluiten bij het vriendenteam JEKA 9.
Vervolgens beschrijf ik hieronder graag hoe zijn teamgenoten, leiders en trainers hem zagen als voetballer. Opvallend is dat bijna iedereen die ik gesproken heb zowat dezelfde kwaliteiten over hem vertelde: “William zijn favoriete nummer positie was 4, het was een echte verdediger maar kon eigenlijk ook op 6. Het liefst speelde hij centraal achterin, maar omdat zijn zwakke been (links) veel beter was dan andere werd hij vaak op “5” gezet. Hij stond bekend om zijn betrokkenheid, rust, intelligentie, oprechtheid en leiderschap. Een speler die bijzonder goed was in het lezen van situaties.
Maar ook vooral een wolf die zijn roedel bij elkaar houdt (Wolfpack). Zowel in- als buiten het veld. Zijn moed en kwaliteit om teamgenoten en trainers direct aan te spreken op prestaties en gedrag tijdens wedstrijden en trainingen, leidde zelden tot discussies. Door zijn autoriteit is de Roedel ontstaan en werd het een hecht team. Zijn woorden brachten dan ook eerder rust en een ontegensprekelijk strijdplan. Zijn voetbalintelligentie was opmerkelijk, en hij bezat het talent om zijn visie op teamgenoten over te dragen.
Ongeacht de sterkte van de tegenstander was William nooit bezig met hen. Hij vertrouwde op de kracht van het eigen team. Voor teamgenoten was William een bron van zelfvertrouwen. Met de juiste woorden wist hij treffend uit te drukken hoe belangrijk individuele spelers waren voor de roedel. Aan de bal straalde William rust uit, maar tegelijkertijd dreef hij met een enorme vastberadenheid naar voren. Hij koos ervoor ballen vooruit te spelen in plaats van breed, en die vastberadenheid was een inspiratie voor allen. William was het voorbeeld van strijd, opgeven was nooit een optie.
“William, de verbindende kracht en stille leider, was niet alleen een voetballer van buitengewone klasse, maar vooral een dierbare vriend die we nooit zullen vergeten.”
Een jongen die in vele harten voortleeft.
