Aan de keukentafel met advocaat Charles van der Voort: ‘Ik was een ondernemende ambtenaar’

BREDA - Breda bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met…’ gaan we in gesprek met ondernemers. Deze week: Charles van der Voort van VOI advocaten.

Menig ondernemer zal wel eens denken aan een andere vorm van ondernemen. Charles van der Voort maakte wellicht de meest radicaal denkbare carrièreswitch: van Hoofd officier van Justitie met de geuzennaam van ‘crimefighter’, werd hij vijf jaar geleden zelfstandig ondernemer als…. advocaat.

Geboren in een toga?
“Haha, bijna! Mijn wieg stond in de buurt van Leiden en daar heb ik ook gestudeerd. Na mijn studie wilde ik rechter worden. Toen had je nog een opleiding waarin je eerst twee jaar als griffier eigenlijk rechterswerk deed, twee jaar officier van justitie en dan twee jaar bijvoorbeeld bij de politie of in de advocatuur. Voor mij werd  toen duidelijk dat ik liever officier wilde worden. Als officier bouw je veel meer zelf een zaak op. Je bent eigenlijk de architect, de bouwer en de bouwbegeleider. Een rechter beoordeelt alleen het eindproduct. De rol van een officier vond ik ondernemender.”

“Mijn eerste plaatsing was in Den Haag. Ik heb meteen mooie zaken gedaan, zoals het drugsonderzoek tegen Bouterse. Op mijn 35e werd ik teamleider in Breda en toen zijn we hier naartoe verhuisd en nooit meer weggegaan. Vervolgens werd ik plaatsvervangend hoofd officier in Den Bosch en heb ik verschillende functies gehad, ook landelijk, die zeg maar toezagen op het functioneren van de officieren van justitie die in hoger beroep zaken behandelen. Dat waren vaak best heftige reorganisatieklussen. Slopen en opbouwen, dat heb ik veel gedaan”.

Verlies je dan niet het contact met het veldwerk in de rechtszaal? 
“Daar ben ik altijd beducht op geweest. Ik heb er altijd voor gezorgd minimaal één of twee zittingen per maand te doen. Ook toen ik hoofd officier van justitie in Breda werd. Ik was toen eind 50 en er veranderde veel. We hadden de verhuizing naar de nieuwe rechtbank, en bepaalde zaken waren niet op orde. Dat reorganiseren is ook gewoon een manier van ondernemen en helaas maak je dan niet altijd vrienden. Dat heeft ervoor gezorgd dat het werk en de lol daarin elkaar begonnen te ontgroeien. Ik vond het togawerk echter veel te leuk om daar afscheid van te nemen. Zo besloot ik advocaat te worden. Een keuze waar ik nog nooit een seconde spijt van heb gehad.”

Het bekende: dat had ik veel eerder moeten doen? 
“Dat vind ik te makkelijk. Ik heb me 35 jaar lang een ondernemende ambtenaar gevoeld en had natuurlijk een enorme ervaring. Dan zet je die stap, ook gewoon omdat het op enig moment blijkbaar zo moet zijn. Het klinkt simplistisch, maar soms gaan dingen gewoon zoals ze gaan. Dan heeft een ‘had ik maar veel eerder’ geen zin.”

“Ik kwam in contact met mijn collega Ivo Leenders, die net van een groter fiscaal advocatenkantoor kwam en voor zichzelf begon. Dat was voor mij een uitgelezen mogelijkheid. Het gebied waarop Ivo en mijn collega’s werken kan je het beste beschrijven als witteboordencriminaliteit. Dat is heel iets anders dan drugscriminelen of bankovervallers. Die zaken doen wij gewoon niet. Veel van mijn advocaat collega’s roepen dat je als advocaat iedereen moet kunnen verdedigen, maar bij mij werkt dat in ieder geval niet zo. Het verdedigen van het soort verdachten die ik 35 jaar lang heb vervolgd, voelt voor mij gewoon niet goed. Dan kan je nog zulke mooie beroeps esthetische overwegingen aan wijden, maar in dat werk heb ik geen zin. Bij zaken van bijvoorbeeld btw-fraude kom ik mijn oud-collega’s op een andere manier tegen. Ik heb nog steeds veel respect voor de manier waarop oud-collega’s hun werk doen”. 

Kijk je niet heel anders naar de advocatuur en naar de wijze waarop mensen strafrechtelijk worden vervolgd?
“Ten opzichte van de advocatuur valt het mee. Bij het vervolgingsbeleid heb ik wel, denk ik, een meer genuanceerde visie ontwikkeld. Met terugwerkende kracht moet ik wel erkennen dat ik in mijn baan bij het Openbaar Ministerie vaak uitging van de opzet van mensen bij bepaalde zaken. Nu zie ik meer in, dat mensen ook gewoon eens een fout kunnen maken. Ik denk dat het denkpatroon dat leidde tot de bekende toeslagenaffaire, waarbij onschuldige mensen van fraude werden beticht, helaas vaker voorkomt.”

Veel meer ondernemer dan voorheen?
“Tja, dat valt dus wel mee. Eerder anders ondernemen. VOI Advocaten is een jong kantoor dat in een niche segment werkt. Ik vind het heel leuk om te helpen ons kantoor gezicht te geven. Dat varieert van meewerken aan de uitgave van een internationaal boek over verschoningsrecht, dat is zeg maar het zwijgrecht van advocaten, in diverse landen tot het bezoeken van congressen. Het is leuk om nieuwe dingen te proberen. Je leest nu vaak in de krant dat het Openbaar Ministerie en een verdachte proces afspraken maken. Met andere woorden, men probeert steeds meer zaken af te doen met een minimale belasting van de rechtelijke macht. Dat doe ik al vanaf dag één dat ik begonnen ben in de advocatuur”.

Je bent nu 64, eerdaags op zoek naar de eerste geraniums?
“Haha, dacht het niet! Dit werk is veel te leuk! Met mijn ervaring kan ik echt een toegevoegde waarde leveren voor verdachten. Als je 35 jaar in een systeem heb meegelopen, dan kan je goed voorspellen hoe een systeem gaat reageren. Die bagage wil ik nog wel een paar jaar blijven gebruiken! Binnenkort verhuizen wij naar een nieuw kantoor tegenover de oude rechtbank aan de Boschstraat. Daar deed ik ooit mijn allereerste zitting. In zoverre is de cirkel wel mooi rond.”

Tot slot de bekende vraag: met wie zou jij wel eens aan de keukentafel willen zitten?
“Hoewel ik niet zo van de heldenverering ben, kan dit er maar één zijn: Tiger Woods! Ik bewonder hem niet alleen voor wat hij voor de sport heeft betekend, maar met name om zijn persoonlijkheid. Die man heeft veel tegenslagen meegemaakt en is iedere keer weer uit die dalen opgeklommen. Zo is hij zijn eigen merk geworden. Zijn mentale veerkracht verdient diep respect.”

Naam:
Charles van der Voort

Leeftijd:
64 jaar

Burgerlijke staat:
gehuwd met Annette

Kinderen:
Diede (30), Kathelijne (29) en Judith (26)

Bedrijf:
VOI Advocaten

Gevestigd:
Breda

Hobby’s:
“Golf en wielrennen. Daarnaast houd ik erg van Italië: daar kom ik zeker één keer per jaar. Rome is de mooiste stad ter wereld. Daar ben ik zo vaak geweest dat je er niet meer de toerist hoeft uit te hangen, maar gewoon heerlijk in de hele sfeer van de stad kan opgaan.”